นอกจากสลัดและของหวานแล้ว เจลาตินยังใช้ในอาหารคาว เช่น งูแอสปิคอีกด้วย แอสปิคเป็นอาหารเจลาตินรสเผ็ดที่ทำโดยการเคี่ยวเนื้อสัตว์ ปลา หรือผักในน้ำซุป แล้วปล่อยให้ส่วนผสมตั้งตัวจนอยู่ตัว เมื่อสุกแล้ว งูพิษสามารถหั่นเป็นชิ้นแล้วเสิร์ฟเป็นอาหารเรียกน้ำย่อยหรือกับข้าวได้ รูปแบบที่ได้รับความนิยมของงูแอสปิค ได้แก่ ไก่และผัก ค็อกเทลกุ้ง และแฮมกับไข่

แม้ว่าอาหารเจลาตินจะได้รับความนิยมอย่างแน่นอนในช่วงทศวรรษ 1950 แต่ก็ไม่ได้รับความนิยมในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา อย่างไรก็ตาม มีความสนใจในสูตรอาหารย้อนยุคกลับมาอีกครั้ง โดยพ่อครัวที่บ้านหลายคนที่ต้องการสร้างสรรค์เมนูเจลาตินคลาสสิกในยุค 1950 ขึ้นมาใหม่เพื่อรำลึกถึงอดีต

หากต้องการสร้างสรรค์อาหารคลาสสิกเหล่านี้ขึ้นมาใหม่ สิ่งสำคัญคือต้องเริ่มต้นด้วยเจลาตินคุณภาพดี แม้ว่าเจลาตินแบบผงจะหาซื้อได้ตามร้านขายของชำส่วนใหญ่ แต่คนทำอาหารที่บ้านบางคนชอบใช้เจลาตินแบบแผ่นเพื่อให้ได้เนื้อสัมผัสที่นุ่มนวลกว่า ควรละลายเจลาตินในของเหลวร้อนก่อนผสมกับส่วนผสมอื่นๆ และพักไว้ในตู้เย็นจนเซ็ตตัว

ตัวชี้วัดทางจุลชีววิทยา:



โครงการ

หน่วย
ข้อกำหนดตัวบ่งชี้	ผลการทดสอบ			จำนวนโคโลนีทั้งหมด	ซีเอฟยู/กรัม
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\≤10000	ซัลโมเนลลา			/25ก.	500
จะต้องไม่ถูกเช็คเอาท์	ไม่ได้เช็คเอาท์			แบคทีเรียโคลิฟอร์ม	เอ็มพีเอ็น/กรัม
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\≤3	แหล่งที่มา			พื้นที่ปลอดภัยไร้โรคระบาด	<0.3
ข้อสรุปการตรวจสอบ		ผ่านการรับรอง
เมื่อทำสลัด Jell-O สิ่งสำคัญคือต้องเลือกรสชาติและเนื้อสัมผัสที่เข้ากัน ตัวอย่างเช่น สลัดเยลลี่มะนาวกับแครอทขูดและสับปะรดให้ความสมดุลของรสชาติหวานและเปรี้ยว เช่นเดียวกับเนื้อสัมผัสกรุบกรอบจากแครอท ในทำนองเดียวกัน สลัดเชอร์รี่ Jell-O พร้อมค็อกเทลผลไม้กระป๋องให้รสชาติหวานและรสเปรี้ยวที่ผสมผสานกัน รวมถึงเนื้อสัมผัสที่หลากหลายจากผลไม้ชนิดต่างๆ			เมื่อทำขนมเจลาตินแบบขึ้นรูป สิ่งสำคัญคือต้องเลือกแม่พิมพ์ตกแต่งที่จะแสดงสีและรูปร่างของเจลาติน เมื่อเซ็ตตัวแล้ว คุณสามารถแกะเจลาตินลงบนจานเสิร์ฟและโรยหน้าด้วยวิปครีมหรือผลไม้สดเพื่อนำเสนอในเทศกาล แอสปิกอาจทำได้ยากกว่าเล็กน้อย เนื่องจากต้องใช้เนื้อ ปลา หรือผักในน้ำซุปที่เคี่ยวก่อน ปล่อยให้ส่วนผสมเซ็ตตัว อย่างไรก็ตาม ด้วยความอดทนและการฝึกฝนเพียงเล็กน้อย พ่อครัวที่บ้านก็สามารถปรุงอาหารแอสปิคที่สวยงามและอร่อยได้ ซึ่งจะสร้างความประทับใจให้แขกอย่างแน่นอน โดยสรุป อาหารเจลาตินในช่วงปี 1950 เป็นตัวเลือกยอดนิยมสำหรับหลายครัวเรือน โดยมีตัวเลือกทั้งคาวและหวานให้เลือกมากมาย ซึ่งมีทั้งรูปลักษณ์ที่ดึงดูดสายตาและง่ายต่อการเตรียมตัว แม้ว่าอาหารเหล่านี้อาจไม่ได้รับความนิยมในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่ก็มีความสนใจในสูตรอาหารย้อนยุคกลับมาอีกครั้ง โดยพ่อครัวที่บ้านจำนวนมากที่ต้องการสร้างสรรค์เมนูเจลาตินคลาสสิกจากทศวรรษ 1950 ขึ้นมาใหม่เพื่อลิ้มรสชาติแห่งความคิดถึง ด้วยส่วนผสมง่ายๆ เพียงไม่กี่อย่างและความคิดสร้างสรรค์เพียงเล็กน้อย คุณก็สามารถสร้างสรรค์อาหารจานเด่นเหล่านี้ขึ้นมาใหม่และเพลิดเพลินกับรสชาติของอดีตได้

การเพิ่มขึ้นและการล่มสลายของสลัดเจลาตินในอาหารอเมริกันในปี 1950




ในช่วงทศวรรษ 1950 สลัดเจลาตินเป็นอาหารหลักของอาหารอเมริกัน อาหารหลากสีสันและกระตุกเหล่านี้มักเสิร์ฟในงานปาร์ตี้ งานมื้อว่าง และงานสังสรรค์ในครอบครัว สลัดเจลาตินได้รับความนิยมเนื่องจากมีความคล่องตัวและง่ายต่อการเตรียม พวกเขาสามารถทำด้วยส่วนผสมที่หลากหลาย รวมถึงผลไม้ ผัก เนื้อสัตว์ และแม้กระทั่งอาหารทะเล สลัดเจลาตินยังเป็นวิธีที่สะดวกในการใช้อาหารที่เหลือและขยายงบประมาณของครอบครัว

สลัดเจลาตินที่โดดเด่นที่สุดแห่งหนึ่งในทศวรรษ 1950 คือสลัดเจลโอมะนาวคลาสสิก โดยทั่วไปจานนี้จะมีเจลาตินรสมะนาวผสมกับสับปะรดกระป๋อง คอทเทจชีส และมายองเนส การผสมผสานระหว่างรสชาติหวานและเผ็ด พร้อมด้วยเนื้อครีมของคอทเทจชีส ทำให้สลัดนี้เป็นที่ชื่นชอบในหมู่ชาวอเมริกันจำนวนมาก

สลัดเจลาตินยอดนิยมอีกอย่างหนึ่งจากทศวรรษ 1950 คือ แอสปิคมะเขือเทศขึ้นรูป จานนี้ประกอบด้วยเจลาตินรสมะเขือเทศผสมกับผักหั่นเต๋า เช่น คื่นฉ่าย หัวหอม และพริกหยวก บางสูตรถึงกับต้องใส่ทูน่าหรือกุ้งกระป๋องด้วยซ้ำ มะเขือเทศแอสพิคที่ปั้นมักเสิร์ฟเป็นกับข้าวหรืออาหารเรียกน้ำย่อยในงานเลี้ยงอาหารค่ำอย่างเป็นทางการ

แม้จะได้รับความนิยม แต่สลัดเจลาตินก็เริ่มหมดความนิยมในช่วงปลายทศวรรษ 1950 และต้นทศวรรษ 1960 เหตุผลหนึ่งที่ทำให้เกิดการลดลงนี้คือการเพิ่มขึ้นของอาหารสะดวกซื้อและอาหารเย็นแช่แข็ง เมื่อหลายครัวเรือนเริ่มพึ่งพาอาหารสำเร็จรูปมากขึ้น ประเพณีการทำสลัดเจลาตินตั้งแต่เริ่มต้นก็เริ่มจางหายไป

นอกจากนี้ รสนิยมที่เปลี่ยนไปและความชอบในการบริโภคอาหารยังส่งผลต่อการลดลงของสลัดเจลาตินด้วย เมื่อชาวอเมริกันใส่ใจสุขภาพมากขึ้น พวกเขาก็เริ่มหลีกเลี่ยงมายองเนสหนักๆ และผลไม้กระป๋องซึ่งเป็นส่วนผสมทั่วไปในสลัดเจลาติน แต่พวกเขาหันไปหาทางเลือกที่เบากว่าและสดใหม่กว่า เช่น สลัดที่ทำจากผักใบเขียวและน้ำสลัดวิเนเกรตต์

แม้จะได้รับความนิยมลดลง แต่สลัดเจลาตินก็ยังคงเป็นสถานที่ที่คิดถึงในหัวใจของหลายๆ คน สำหรับผู้ที่เติบโตในช่วงทศวรรษ 1950 อาหารสีสันสดใสและสั่นคลอนเหล่านี้คือเครื่องเตือนใจถึงช่วงเวลาที่เรียบง่ายและการพบปะสังสรรค์ในครอบครัว ทุกวันนี้ พ่อครัวที่บ้านบางคนกำลังรื้อฟื้นประเพณีการทำสลัดเจลาติน โดยนำสูตรอาหารคลาสสิกมาผสมผสานกับความทันสมัย

โดยสรุป สลัดเจลาตินเป็นส่วนยอดนิยมของอาหารอเมริกันในช่วงทศวรรษ 1950 อาหารหลากสีสันและหลากหลายเหล่านี้เป็นอาหารหลักในงานปาร์ตี้และการสังสรรค์ในครอบครัว อย่างไรก็ตาม เมื่อรสนิยมและความชอบด้านอาหารเปลี่ยนไป สลัดเจลาตินก็เริ่มไม่ได้รับความนิยม แม้ว่าพวกเขาอาจไม่ได้รับความนิยมเท่าที่เคยเป็นมา แต่สลัดเจลาตินยังคงเป็นสถานที่พิเศษในใจของชาวอเมริกันจำนวนมาก ไม่ว่าจะเพลิดเพลินไปกับเสน่ห์แบบย้อนยุคหรือการผสมผสานรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ สลัดเจลาตินก็เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์การทำอาหารเสมอ

ความคิดถึง: สำรวจโลกที่แปลกประหลาดและมหัศจรรย์ของขนมหวานเจลาตินในยุค 1950

ขนมหวานเจลาตินเป็นอาหารหลักในอาหารช่วงปี 1950 โดยมีสีสันสดใสและเนื้อสัมผัสที่กระตุก ดึงดูดจินตนาการของพ่อครัวปรุงอาหารตามบ้านทั่วอเมริกา เจลาตินที่สร้างสรรค์เหล่านี้ไม่เพียงแต่ดึงดูดสายตาเท่านั้น แต่ยังเป็นวิธีที่สะดวกและราคาไม่แพงในการเพิ่มความหวานให้กับโต๊ะอาหารเย็นอีกด้วย ตั้งแต่สลัดขึ้นรูปไปจนถึงของหวานรสผลไม้ เจลาตินเป็นส่วนผสมอเนกประสงค์ที่สามารถนำไปใช้ในอาหารได้หลากหลาย

หนึ่งในขนมหวานเจลาตินที่โดดเด่นที่สุดในช่วงทศวรรษ 1950 คือสลัดเยลลี่โอคลาสสิก โดยทั่วไปสลัดเหล่านี้ประกอบด้วยเจลาตินปรุงแต่งรสผสมกับส่วนผสมต่างๆ เช่น ผลไม้ ผัก ถั่ว และแม้แต่เนื้อสัตว์ รูปแบบยอดนิยม ได้แก่ สลัดเจลโอมะนาวกับแครอทฝอยและสับปะรด หรือสลัดเจลโอสีส้มกับส้มแมนดารินและมาร์ชเมลโลว์ สลัดเหล่านี้มักเสิร์ฟเป็นเครื่องเคียงในงานมื้ออาหารและการสังสรรค์ในครอบครัว ซึ่งช่วยเพิ่มความแปลกใหม่ให้กับมื้ออาหาร

นอกจากสลัดแล้ว ของหวานที่มีเจลาตินยังได้รับความนิยมในฐานะของหวานแบบแยกอีกด้วย หนึ่งในขนมเจลาตินที่เป็นที่ชื่นชอบมากที่สุดในช่วงทศวรรษ 1950 คือแม่พิมพ์ Jell-O แบบคลาสสิก แม่พิมพ์เหล่านี้ทำโดยการเทเจลาตินปรุงรสลงในพิมพ์สำหรับตกแต่งและปล่อยให้เซ็ตตัวในตู้เย็น เมื่อเซ็ตตัวแล้ว เจลาตินสามารถแกะออกมาและเสิร์ฟเป็นของหวานหลากสีสันตามเทศกาลได้ รสชาติยอดนิยม ได้แก่ เชอร์รี่ สตรอเบอร์รี่ และเลมอน พร้อมด้วยวิปครีมหรือเครื่องปรุงผลไม้ที่เพิ่มความหรูหราให้กับการนำเสนอ

ของหวานเจลาตินยอดนิยมอีกอย่างหนึ่งของทศวรรษ 1950 คือพาร์เฟ่ต์เยลลี่โอ ของหวานเหล่านี้ประกอบด้วยเจลาตินปรุงรส วิปครีม และผลไม้หลายชั้น ทำให้ได้ขนมที่ดูสวยงามและน่ารับประทาน พาร์เฟ่ต์มักเสิร์ฟในแก้วทรงสูงหรือจานพาร์เฟ่ต์ เพื่อให้มองเห็นและชื่นชมชั้นต่างๆ ได้ การผสมผสานรสชาติยอดนิยม ได้แก่ เจลาตินราสเบอร์รี่กับวิปครีมและผลเบอร์รี่สด หรือเจลาตินมะนาวกับสับปะรดและมะพร้าว

แม้ว่าขนมเจลาตินจะได้รับความนิยมอย่างแน่นอนในช่วงทศวรรษ 1950 แต่ก็ไม่ได้ปราศจากการวิพากษ์วิจารณ์ บางคนพบว่าเนื้อสัมผัสของขนมเจลาตินดูไม่น่ารับประทาน ในขณะที่คนอื่นๆ วิพากษ์วิจารณ์การใช้รสชาติและสีสังเคราะห์ แม้จะมีการวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ แต่ของหวานเจลาตินยังคงเป็นส่วนหนึ่งของอาหารในช่วงทศวรรษ 1950 โดยผู้ปรุงอาหารที่บ้านยังคงทดลองวิธีการใหม่ๆ และสร้างสรรค์ในการใส่เจลาตินในมื้ออาหารของตน

โดยสรุป ของหวานเจลาตินในช่วงปี 1950 เป็นส่วนเสริมที่แปลกและมีสีสันบนโต๊ะอาหารเย็น ด้วยเนื้อสัมผัสที่กระตุกและสีสันสดใส ดึงดูดจินตนาการของพ่อครัวปรุงอาหารที่บ้านทั่วอเมริกา ตั้งแต่สลัดขึ้นรูปไปจนถึงของหวานรสผลไม้ เจลาตินเป็นส่วนผสมอเนกประสงค์ที่สามารถนำไปใช้กับอาหารได้หลากหลาย แม้ว่าบางคนอาจพบว่าเนื้อสัมผัสของขนมเจลาตินดูแปลก แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธความน่าดึงดูดใจของขนมอันเป็นเอกลักษณ์เหล่านี้ได้ ไม่ว่าจะเสิร์ฟเป็นกับข้าวหรือของหวานเดี่ยวๆ ของหวานที่มีเจลาตินก็เป็นวิธีที่สนุกสนานและรื่นเริงในการเพิ่มความหวานให้กับมื้ออาหารต่างๆ

Nostalgic Nibbles: Exploring the Weird and Wonderful World of 1950s Gelatin Desserts

Gelatin desserts were a staple of 1950s cuisine, with their bright colors and jiggly textures capturing the imagination of home cooks across America. These gelatin creations were not only visually appealing but also a convenient and affordable way to add a touch of sweetness to the dinner table. From molded salads to fruity desserts, gelatin was a versatile ingredient that could be used in a variety of dishes.

One of the most iconic gelatin desserts of the 1950s was the classic Jell-O salad. These salads typically consisted of a base of flavored gelatin mixed with a variety of ingredients such as fruit, vegetables, Nuts, and even meat. Popular variations included the lime Jell-O salad with shredded carrots and pineapple, or the orange Jell-O salad with mandarin oranges and marshmallows. These salads were often served as a side dish at potlucks and family gatherings, adding a touch of whimsy to the meal.

In addition to salads, gelatin desserts were also popular as standalone desserts. One of the most beloved gelatin desserts of the 1950s was the classic Jell-O mold. These molds were made by pouring flavored gelatin into a decorative mold and allowing it to set in the refrigerator. Once set, the gelatin could be unmolded and served as a colorful and festive dessert. Popular flavors included cherry, strawberry, and lemon, with whipped Cream or fruit garnishes adding a touch of elegance to the presentation.

Another popular gelatin dessert of the 1950s was the Jell-O parfait. These desserts consisted of layers of flavored gelatin, whipped cream, and fruit, creating a visually stunning and delicious treat. Parfaits were often served in tall glasses or parfait dishes, allowing the layers to be seen and appreciated. Popular flavor combinations included raspberry gelatin with whipped cream and Fresh Berries, or lime gelatin with pineapple and coconut.

While gelatin desserts were certainly popular in the 1950s, they were not without their critics. Some people found the texture of gelatin desserts to be off-putting, while others criticized the use of artificial flavors and colors. Despite these criticisms, gelatin desserts remained a beloved part of 1950s cuisine, with home cooks continuing to experiment with new and creative ways to incorporate gelatin into their meals.

In conclusion, 1950s gelatin desserts were a whimsical and colorful addition to the dinner table, with their jiggly textures and bright colors capturing the imagination of home cooks across America. From molded salads to fruity desserts, gelatin was a versatile ingredient that could be used in a variety of dishes. While some may have found the texture of gelatin desserts to be strange, there is no denying the nostalgic appeal of these iconic Treats. Whether served as a side dish or a standalone dessert, gelatin desserts were a fun and festive way to add a touch of sweetness to any meal.